Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

pala annuli

  • 1 pala

    [st1]1 [-] pāla, ae, f.: a - bêche. --- Plaut. Poen. 1018; Lael. 3, 20, 9 ; Plin. 11, 46. b - pelle. --- Cato, Agr. 11. c - van. --- Tert. Praescr. 3. d - chaton [de bague]. --- Cic. Off. 3, 38. e - omoplate [au plur.]. --- C.-Aur. Acut. 2, 35; Tard. 3, 2. [st1]2 [-] pala, ae, f.: bananier. --- Plin. 12, 24.
    * * *
    [st1]1 [-] pāla, ae, f.: a - bêche. --- Plaut. Poen. 1018; Lael. 3, 20, 9 ; Plin. 11, 46. b - pelle. --- Cato, Agr. 11. c - van. --- Tert. Praescr. 3. d - chaton [de bague]. --- Cic. Off. 3, 38. e - omoplate [au plur.]. --- C.-Aur. Acut. 2, 35; Tard. 3, 2. [st1]2 [-] pala, ae, f.: bananier. --- Plin. 12, 24.
    * * *
        Pala, huius palae. Plin. Une pelle.
    \
        Pala. Cato. Une pelle à mettre le pain au four.
    \
        Palae. Strabo. Petites masses de pur or, pailles, ou paillettes d'or, ou papillotes.
    \
        Pala annuli. Cic. La teste d'un anneau, Le chaton dedens quoy est la pierre enchassee.

    Dictionarium latinogallicum > pala

  • 2 annulus

    annŭlus (anŭlus), i, m. [st2]1 [-] anneau. [st2]2 [-] anneau servant de bague, bague, anneau servant de sceau, sceau. [st2]3 [-] anneau d'or (du chevalier romain).    - annulis donare, Tac.: admettre au rang des chevaliers (qui avaient le droit de porter l'anneau d'or).    - annulum induere: mettre un anneau.    - annulum invenit, Cic.: il a obtenu l'anneau d'or, il a été fait chevalier.    - jus annulorum, Suet.: rang de chevalier romain.
    * * *
    annŭlus (anŭlus), i, m. [st2]1 [-] anneau. [st2]2 [-] anneau servant de bague, bague, anneau servant de sceau, sceau. [st2]3 [-] anneau d'or (du chevalier romain).    - annulis donare, Tac.: admettre au rang des chevaliers (qui avaient le droit de porter l'anneau d'or).    - annulum induere: mettre un anneau.    - annulum invenit, Cic.: il a obtenu l'anneau d'or, il a été fait chevalier.    - jus annulorum, Suet.: rang de chevalier romain.
    * * *
        Annulus, annuli, m. g. pen. corr. Cic. Un anneau, Une verge à mettre au doigt.
    \
        Annulus signatorius. Valer. Anneau à cacheter.
    \
        Pala annuli. Cic. Le large ou la pierre est enchassee.
    \
        Annulo sigilla imprimere. Cic. Cacheter, Seeller.

    Dictionarium latinogallicum > annulus

  • 3 σφενδόνη

    σφενδόνη, , 1) die Schleuder, lat. funda, ein Zeug- od. Lederstreifen, in der Mitte breit, mit zwei schmalen Enden; Il. 13, 600 χεῖρα ξυνέδησεν ἐϋστρόφῳ οἰὸς ἀώτῳ, σφενδόνῃ, zum Verbinden der verwundeten Hand gebraucht; Aesch. Ag. 982; ἑκαβόλος, Eur. Phoen. 1149; so nennen Ar. Nub. 1109 die Wolken ihre Geschosse, Hagel u. Schnee; σφενδόναις ἁμιλλᾶσϑαι, Plat. Legg. VIII, 834 a; Thuc. 4, 32; Xen. u. A.; wegen der Aehnlichkeit – a) eine Binde, ein Verband um ein verwundetes Glied, Hippocr.; – b) eine vorn breite weibliche Kopfbinde, Poll. 5, 96; u. eine Binde der Frauen um die Schaamtheile, Hippocr., Galen.; – c) eine Art Reisecharte in Riemenform, wie die Peutingersche Tafel, Mannert. Geogr. I p. 201. – 2) das Schleudern, Wegwerfen; – u. der geschleuderte Körper. – 3) Wegen Aehnlichkeit mit der Vertiefung, in welcher der Schleuderstein liegt, auch am Ringe die Vcrtiesung, in welcher der Stein sitzt, der Ringkasten, pala annuli, τύποι σφενδόνης χρυσηλάτου Eur. Hipp. 862; auch die ganze Fassung des Ringes, s. Valck. zu der Stelle, Ruhnk. Tim. 244, Schäf. Long. 413; στρέψαι ἔξω τὴν σφενδόνην, Plat. Rep. II, 360 a.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > σφενδόνη

  • 4 σφενδόνη

    σφενδόνη, , (1) die Schleuder, lat. funda, ein Zeug- od. Lederstreifen, in der Mitte breit, mit zwei schmalen Enden; χεῖρα ξυνέδησεν ἐϋστρόφῳ οἰὸς ἀώτῳ, σφενδόνῃ, zum Verbinden der verwundeten Hand gebraucht; die Wolkengeschosse: Hagel u. Schnee; wegen der Ähnlichkeit, (a) eine Binde, ein Verband um ein verwundetes Glied; (b) eine vorn breite weibliche Kopfbinde; u. eine Binde der Frauen um die Schamteile; (c) eine Art Reisecharte in Riemenform, wie die Peutingersche; (2) das Schleudern, Wegwerfen; der geschleuderte Körper; (3) Wegen Ähnlichkeit mit der Vertiefung, in welcher der Schleuderstein liegt, auch am Ringe die Vertiefung, in welcher der Stein sitzt, der Ringkasten, pala annuli; auch die ganze Fassung des Ringes

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > σφενδόνη

См. также в других словарях:

  • ANNULI — originis incertae; fabulae illorum vetustatem a rupe Caucatea repetunt et Promethei vincula eo detorquent. Troianis certe temporibus usum Annuli fuisse ignoratum, Plinius affirmat, hâc ratione ductus, quod Homerus eorum nullam fecerit mentionem,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PALA Annularis — seu Palea, item Paleta, pars est annuli, quae gemmam cohibet; hinc Obstrigillum quoque, a stringendo gemmam et obstrigillando, dicta. Graece πυελὶς, σφενδόνη τοῦ δακτυλίου, σφραγιδοφύλαξ. Funda quoque dicitur, apud Plin. l. 37. c. 9. ubi, de… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SPHRAGIS — apud Plin. l. 37. c. 8. nec diversae (gemmae) quas Sphragidas vocant, publico harum gemmarum dominio iis tanrum dato, quoniam optime signent: gemmae nomen, e sardae generibus. Hic enim primus et vetustissimus apud Graecos usus Istiusmodi minoris… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • teste — Teste, c est le chef de quelque animal que ce soit, Caput. Il vient du Latin, Testa, attendu que tout le contenu en la teste est couvert et enclos d un ossement creux, comme d un pot de terre, ou plustost, eu esgard aux commissures et coustures… …   Thresor de la langue françoyse

  • PALEDA et PALETA — a πυελὶς, πυελίδα, funda, obstrigillum seu pala annuli est. Vide supra Pala. Atpaletare, apud Anonymum de Recuper. Terrae S. c. 66. in Gestis Dei per Francos, aliosque citimae aetatis scriptores, ad Palum dimicare est, de qua exercitationis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PYELUS — Graece πύελος, pala annuli, quae e Graeco nomen habet. Vide supra apud Arrian. l. 6. εν μέσῳ δε τῆς κλινης ἡ πύελος ἔκειτο ἡ τὸ σῶμα τοῦ Κύρου ἔχουσα, ubi de sepulcho Cyri, In medio autem lecti πύελος erat, cadaver Cyri continens: Interpreti… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • GEMMA — Aeolice quicquid ad ornarum induitur, ab εἷμα, Aeol. ἕμμα, et addito digamma γἐμμα. Unde Latini videri queant fecisse vocem gemma de lapillo pretioso ac pellucido, qui auribus collo et digitis induitur ad ornatum. At maior ceteris, qui ad ornatum …   Hofmann J. Lexicon universale

  • НЕРВЫ ЧЕЛОВЕКА — НЕРВЫ ЧЕЛОВЕКА. [Анатомия, физиология и патология нерва см. ст. Нервы в томе XX; там же (ст. 667 782) рисунки Нервы человека]. Ниже приведена таблица нервов, освещающая в систематическом порядке важнейшие моменты анатомии и физиологии каждого… …   Большая медицинская энциклопедия

  • Ring [1] — Ring, 1) ein nach einer geschlossenen krummen Linie gebogener, in sich selbst zurücklaufender Körper von geringem Querschnitte, vgl. Reif 1); bes. 2) ein dergl. Körper von Metall, an den Fingern, Armen, in Ohren, bei den Südseeinsulanern in der… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • CHRYSOLITHUS — Graece χρυσόλιθος, inter XII. gemmas, Novae Hierosolymae fundamenta, memoratur Apocalyps. c. 21. v 20. septimô locô: Ο῾πέμπτος σαρδόνυξ. ὁ ἕκτος, σάρδιος. ὁ ἓβδομος, χρυσόλιθος. Quintus sardonyx, sextus sardius, septimus, Chrysolithus. Inter XII …   Hofmann J. Lexicon universale

  • IMAGINES — I. IMAGINES in Gentilium religione multi usûs, qui tamen non apud omnes eorum semper viguit. Nam fuêre, qui urcumque Numina colentes varia, aut Solem saltem sub variis nominibus, neque atas, neque statuas Imag insque ullas eorum hab uêre, nec… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»